Sempatik sinir sistemi, Landsberg ve Young (1978) tarafından, sıçanlarda açlık sırasında SSS aktivitesinin azaldığının gösterilmesinden bu yana, metabolizma ve termogenezin değişen sempatoadrenal kontrolünün obezite gelişimine katkıda bulunabileceği üzerinde durulmaktadır. Dahası, enerji tüketimini uyaran sempatomimetikler, obez bireyler için potansiyel rerapörik değere sahip olabilir. Ancak obezlerde sempatoadrenal aktivitenin değerlendirilmesi ile ilgili literatür zayıf kişiler ile karşılaştırılan obez kişilerde azalmış, değişmemiş ya da artmış SSS aktivitesi olduğunu gösteren benzer sayıda çalışmalardan oluşan çelişkili bilgiler içermektedir (Young ve Macdonald, 1992).
İlginç olarak bu derleme, obezlerde azalmış adrenal medüller aktivitenin daha açık kanıtını sunmakta ve bu konunun enerji tüketimi üstündeki yansımaları daha fazla ilgiyi hak etmektedir. Bu derlemenin yakın zamanlı bir uzantısı (Macdonald, 1995), Pima Kızılderililer’inde, SSS aktivitesi (kas sempatik sinir aktivitesi) indeksi ile dinlenme durumundaki enerji tüketimi arasında, bu grupta obezite gelişiminin defektif SSS’nin metabolizma üzerindeki etkisine bağlı olabileceğini gösteren, değişmiş bir ilişki olduğunu açığa çıkarmıştır. SSS aktivasyonu ile öğüne TEF yanıtı arasında, yaşlı kişilerde gözlenmeyen, ancak özellikle gençlerde saptanan bir ilişki olduğuna dair bazı kanıtlar bulunmakla birlikte (Schwartz ve ark., 1990), bir adrenoseptör antagonistinin uygulanması her zaman TEF yanıtını azaltmaz (Nacht ve ark., 1987). Ancak kısa süre önce, diyet bileşiminin, açlık durumundaki plazma noradrenalin konsantrasyonlarını (SSS aktivitesinin bir indeksi olarak) ve öğün alımına karşı gelişen yanıtları, yüksek sukrozlu diyetlerin ve test öğünlerinin, yüksek nişastalı ya da yüksek yağ içerikli diyetlere göre daha fazla yanıt oluşturması durumunda olduğu gibi, etkilediğini gözledik (Raben ve ark., 1997). Ayrıca yüksek sukrozlu diyet, diğer iki diyete göre, 24 saatlik enerji tüketimi ile daha fazla ilişkiliydi. Buna bağlı olarak, diyet bileşiminin, SSS’nin enerji tüketimi üstündeki herhangi bir etkisini nasıl değiştirebileceğinin incelenmesine yönelik daha fazla çalışmaya gereksinim vardır.
Sempatomimetiklerin obezlerde enerji tüketimini uyarmak için olası kullanımına, istenmeyen kardiyovasküler etkilerin ortaya çıkma riski nedeni ile temkinli yaklaşmak gerekir. İnsanlarda enerji tüketiminin katekolamine bağlı uyarılmasının ~-adrenoreseptörler aracılığı ile gerçekleştiği kesindir; baskın reseptör alt tipi konusu tartışmalıdır. Ancak, SSS’nin herhangi bir genel aktivasyonunun ya da adrenal medulladan adrenalin salınmasının kalp te uyarı oluşturma potansiyeline sahip olması ya da arteryel vazokonstriksiyona neden olan n-adrenoseptör etkilerine bağlı olarak kan basıncının yükselmesi ile ilgili endişeler vardır. Bu nedenle, herhangi bir farmakolojik yaklaşımın, istenmeyen yan etkilerin önüne geçilebilmesi için, enerji tüketimi üstündeki etkiler açısından seçici olması gerekmektedir.
